Oorlogsgedenkteken Heule
Heule heeft bijzonder lang moeten wachten op zijn oorlogsmonument. Het eerste voorstel van de gemeenteraad dateert nochtans al van 1919. In 1921 werd een commissie aangesteld. Er werd echter geen overeenkomst gevonden over de plaats van het monument. De gemeenteraad meende dat een monument op Heuleplaats het verkeer zou belemmeren. Een referendum en een petitie konden de raad niet overtuigen. Er werden allerlei alternatieven voorgesteld, maar deze vonden geen genade in de ogen van de Oudstrijdersbond. In 1930 leek het plan definitief begraven. De oorlogsslachtoffers moesten het stellen met een gedenkplaat in het portaal van de Sint-Eutropiuskerk. In 1961 kwam er door afbraak en door verwijdering van grafmonumenten plaats vrij voor de kerk. Dit was een gelegenheid om toch nog een bescheiden monument te plaatsen. Beeldhouwer Lucien Van Parijs, die rond die tijd ook het monument voor de ouders van Gezelle realiseerde, kreeg de opdracht om het oorlogsmonument te realiseren. Beide monumenten zijn sterk gelijkend qua opvatting en uitvoering.In tegenstelling tot de klassieke oorlogsmonumenten is het monument bijzonder spaarzaam met opschriften, symboliek en versieringen. Er worden geen namen vermeld. Er zijn ook geen verwijzingen naar heldenmoed of oorlogsleed. De emblemen beperken zich tot het wapenschild van Heule, een gekruisigde Christus en een veer, mogelijk bedoeld als symbool van vrede.
Van Parijs Lucien (Deinze, 1920 - Gentbrugge, 1991)
Zoon van de beeldhouwer Antoon Van Parijs. Lucien, die in Gentbrugge woonde, had blijkbaar goede banden met de gemeente Heule. Van hem is ook een bronzen beeld van Tineke van Heule gekend, dat lange tijd in het gemeentehuis van Heule stond, maar vanaf 1990 in de collectie van de Stedelijke Musea Kortrijk wordt bewaard.
Hij ligt begraven op het Campo Santo in Sint-Amandsberg; op zijn graf staat een beeldhouwwerk van zijn vader.
