Het Streuvelsteken
Monument ter ere van Stijn Streuvels in het park van Heule
KUNSTENAAR: Jan Van de Kerckhove
AFMETINGEN: H 460 - B 230 cm
MATERIAAL: Graniet
OPSCHRIFT: Streuvels ter ere
OPDRACHTGEVER: Streuvelscomité, Provincie West-Vlaanderen, Ministerie van Cultuur
DATUM ONTHULLING: 3 oktober 1971, t.g.v. de Nationale Streuvelsherdenking
Frank Lateur (Heule, 1871 - Ingooigem, 1969), alias Stijn Streuvels, bracht een groot deel van zijn jeugd in Heule door. Zijn vader Camiel Lateur was kleermaker in de Kortrijksestraat. Zijn moeder was een zuster van Guido Gezelle.
Hij liep school in Heule en Avelgem. Hij aardde echter niet op school en ging als leerling-bakker de stiel leren, eerst in Avelgem en later in Kortrijk en Brugge. Hij leerde op eigen kracht Engels, Duits, Deens en Russisch en ontdekte als selfmade-man de wereldliteratuur.
In 1903 werd hij redacteur bij het tijdschrift ‘Vlaanderen’ en komt in contact met de Europese literaire avant-garde. Al gauw laat hij zich opmerken met zijn naturalistische novelles en romans. ‘De Vlaschaard’ (1907) is een eerste hoogtepunt.
In 1905 huwde hij en nam hij zijn intrek in het Lijsternest te Ingooigem, waar hij meer dan 60 jaar heeft geleefd en gewerkt. In 1961 werd hij ereburger van Heule.
Honderd jaar na zijn geboorte kreeg Streuvels zijn Streuvelsmonument in het gemeentepark van Heule dat eveneens aan hem toegewijd werd. Bij de onthulling waren heel wat prominenten aanwezig. Minister van Cultuur Frans van Mechelen gaf een redevoering.
Streuvels had zelf aangegeven dat hij geen figuratief standbeeld wenste.
Van de Kerckhove heeft er voor gekozen om Streuvels te eren met een monumentaal teken, waarin de essentie van zijn oeuvre samengebald is. In de steen werd niets anders dan het zonneteken uitgehouwen, als een fossiel in de ruwe steen vereeuwigd. Het zonnerad, tegelijk molensteen, verenigt in zich de oerkrachten vuur en aarde: de aarde als materie waarvan men leeft en waarop men werkt, en de zon als vuur, levenskracht en passie. Het staat symbool voor de gang van de tijd, de eeuwige strijd, het wroeten, de tragiek van het noodlot. Een krachtige hulde aan de universele dimensie van Streuvels werk, waarin de natuurkrachten en primaire menselijke driften het tegen elkaar opnemen.
Van de Kerckhove Jan (Kortrijk, 1927 - Kortrijk, 2007)
Studeerde aan de Academie Antwerpen bij Olivier Strebelle, in de toen pas opgerichte afdeling Keramiek. In deze discipline kende hij ook zijn eerste artistieke successen o.m. een gouden medaille op Expo 58 en een internationale prijs te Faënza in 1968.
Hij was leraar en later ook directeur aan de Koninklijke Academie Kortrijk.
Van de Kerckhove kan beschouwd worden als een pionier wat betreft sculpturale keramiek in West- Vlaanderen. Hij heeft veel bijgedragen tot de vernieuwing van deze discipline in ons land.
Rond 1971 zegt hij de keramiek vaarwel om met brons te werken, en vanaf 1976 wordt marmer zijn voornaamste uitdrukkingsmiddel.
Van de Kerckhove Jan (Kortrijk, 1927 - Kortrijk, 2007)
Studeerde aan de Academie Antwerpen bij Olivier Strebelle, in de toen pas opgerichte afdeling Keramiek. In deze discipline kende hij ook zijn eerste artistieke successen o.m. een gouden medaille op Expo 58 en een internationale prijs te Faënza in 1968.
Hij was leraar en later ook directeur aan de Koninklijke Academie Kortrijk.
Van de Kerckhove kan beschouwd worden als een pionier wat betreft sculpturale keramiek in West- Vlaanderen. Hij heeft veel bijgedragen tot de vernieuwing van deze discipline in ons land.
Rond 1971 zegt hij de keramiek vaarwel om met brons te werken, en vanaf 1976 wordt marmer zijn voornaamste uitdrukkingsmiddel.
