Casinoplein 1964
Info uit "duizend Kortrijkse straten", Egied van Hoonacker, 1986.
K. Van de Jan Palfijnstraat tot het Conservatoriumplein. 13 won. 26 bew.
Pl. F7.
De oorspronkelijke benaming van dit plein was MONUMENTENPLAATS. Van ca. 1865 tot
1876 treffen we ook nog de naam PLACE PALFIN aan. Omdat van de geplande monumenten
na 50 jaar nog altijd niets in huis gekomen was, stelde de Gazette van Kortrijk van 24.10.1897
voor de Monumentenplaats te herdopen in Casinoplaats, naam die tot 14.6.1968 gebleven is.
Sedertdien luidt de officiële benaming Casinoplein. Het voorstel uit 1919 van
vaderlandslievende verenigingen om het plein te herdopen in Place des Fusillés, naar de zes
gefusilleerden uit W.O.I, werd nooit aangenomen.
Het Casinoplein werd in 1840 aangelegd. In 1844 werd een gedeelte van het plein geplaveid.
De stoepen werden in 1856 aangelegd. In 1857 werd het plein genivelleerd en volledig
gekasseid terwijl de stadsgracht, die toen aan de westkant lag, met afbraakmateriaal van
gebouwen gedempt werd. In 1886 werden er midden het plein 42 platanen geplant. De bomen
werden rond 1960 geveld om een parkeerterrein te kunnen aanleggen. Tussen de twee
wereldoorlogen stond er aan de westkant een Duits veldkanon. Aan de oostkant stond van
1929 tot 1950 het De Haernemonument. Sedert 1960 wordt op maandagmorgen markt
gehouden. Het zijn de slagers, kaashandelaars en textielhandelaars die er hun waar aan de
man brengen. In oktober 1964 werden de straatstenen met asfalt bedekt. Op 1.3.1984 werd
een parkeerticketverdeler in gebruik genomen met als tarief 10 fr. per uur.
Op 16.4.1855 werd op het Casinoplein Charles Algoet onthoofd wegens moord op een 17-
jarige dienstmeid.
Aan de zuidkant van het Casinoplein, vanaf de hoek van de Koning Albertstraat, liggen naast
elkaar de residentie Casino, de Raiffeisenkas, op getrokken in 1973, dancing Pimm’s en
sedert 1981 dancing The City. Op de hoek van het Conservatoriumplein lagen tot 1983 de
toonzalen voor keukens en sanitaire uitrusting van de firma R. Van Marcke, opgericht in
1932.
Aan de noordkant van het Casinoplein werd op 18.8.1844 het lokaal ingewijd dat diende als
casino, concertzaal en schouwburg van de Société de la Grande Harmonie de Courtrai. De
tuin strekte zich uit tot aan het Louis Robbeplein. Na enkele jaren begon het verval. Het
gebouw werd ca. 1851 aan het bisdom verkocht en de tuin werd verkaveld. Vanaf september
1852 werd er een lagere school geopend die afhing van het St.-Amandscollege. In september
1867 werd het onderwijs overgelaten aan de Broeders van de Christelijke Scholen, in de
volksmond Witlappen. De St.-Lodewijkschool, in de wandeling de Casino, was een school
voor de burgerij. Het was de laatste school in Kortrijk waar de lessen gedeeltelijk in het Frans
gegeven werden. De school, die door de bombardementen van 1944 beschadigd werd, werd
hetzelfde jaar gesloten. Ca. 1950 werd de school aan het Textielpatroonsverbond van het
Kortrijkse verkocht. Thans zijn er ook nog het Nationaal Verbond der Vlaswevers, het
Nationaal Verbond der Tapijt-, Fluweel-, en Meubelstofwevers, de Kamer voor Handel en
Nijverheid van Kortrijk en het Beroepsziekenfonds gevestigd. Ernaast, op het nr. 11, ligt
sedert einde 1981 de Conservatorium Tavern, voorheen Pub Rembrandt en in de jaren vijftig
café Citax. Hier werd op 4.1.1980 een politie-inspecteur doodgeschoten. Twee verdwenen
cafés aan het Casinoplein waren, met de nrs. van toen, nr. 3 Paris Londres en nr. 12 Au Miroir
Extra info:
Zicht op het Casinoplein na de heraanleg van het plein in oktober 1964. De kasseien werden bedekt met een asfaltlaag.
De oorspronkelijke benaming van het plein was Monumentenplaats en van ca. 1865 tot 1876 Place Palfin. In 1897 stelde de Gazette van Kortrijk voor het plein te herdopen in Casinoplaats, naam die tot 1968 gebleven is maar sedertdien veranderd werd in de officiële benaming Casinoplein.
